Όταν στη δεκαετία του 1870 άρχισε να δημιουργείται ένας λιμενίσκος στον ίδιο χώρο που είναι το σημερινό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, φάνηκε η ανάγκη εγκατάστασης κι ενός φάρου που θα διευκόλυνε τους ντόπιους ναυτικούς αλλά και τους ναυτιλλόμενους από και προς τον Ελλήσποντο.
Έτσι, δυτικά του λιμανιού, κτίστηκε ένας κυλινδρικός πύργος με φαρδιά βάση, από αρμολογημένη πέτρα, στην κορυφή του οποίου τοποθετήθηκε φάρος, δηλαδή πυρσός που χρησιμεύει στην ακτοπλοΐα και πελαγοδρομία. Η εταιρεία που ανέλαβε τους φάρους στην Οθωμανική Επικράτεια ήταν η «L’ administration generale des phates de I’ Empire Ottoman» ενώ την κατασκευή του ανέλαβε η Γαλλική Εταιρεία Φάρων και Φανών της Μεσογείου «Societe Collas et Michel», η οποία ήταν βασικός μέτοχος της πρώτης.
Ο Φάρος, που έχει χαρακτηριστεί “ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς”, αποτελεί το Ναυτικό σύμβολο της Αλεξανδρούπολης. Εγκαινιάσθηκε και τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά την 1η Ιουνίου του 1880. Αρχικά λειτουργούσε με προσωπικό της Γαλλικής Εταιρείας. Μετά την απελευθέρωση της Αλεξανδρούπολης πέρασε στη δικαιοδοσία της Φαρικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Κράτους.
Ο αρχικός μηχανισμός του, ένα καλλιτεχνικό σύνολο χυτού μετάλλου και κρυστάλλων, είχε κατασκευαστεί στο Παρίσι το 1880 από τους BARBIER & FENESTRE. Σήμερα ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται καλοδιατηρημένος στο Ναυτικό Μουσείο στον Πειραιά, αποτελώντας ένα από τα εντυπωσιακά εκθέματά του.
Το κτίριο του φάρου έχει ύψος 18 μέτρα από το έδαφος και 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τη μέση στάθμη θαλάσσης. Έχει φωτιστική φωτοβολία 24 ναυτικών μιλίων και με ιδανικές καιρικές συνθήκες είναι ορατότητα από απόσταση 24 ναυτικών μιλίων (44χλμ περίπου).
Κείμενο - Φωτογραφίες: Θεόδωρος Ορδουμποζάνης